(voor de liedtekst klik je op de titel van de song)
KLIK HIER VOOR DE SETLIST JUBILEUMCONCERT 19 NOVEMBER 2023
The corona-session:
Het coronavirus houdt iedereen in zijn greep. Vertwijfeling en onmacht, vervat in een liedje. Je drijft mee in je bootje, ver weg klinkt het geluid van de stroomversnelling, wat staat je te wachten?
En dan word je boos. Is het onderhand niet welletjes, al die zieken, al die doden. Hé, Magere Hein, het is tijd om je paard te zadelen en de sporen te nemen. Maak dat je wegkomt, Mr Boneman!
Een liedje over hoop. Dat een reinigende wind bezit zal nemen van de straat en de stad en het virus voor eens en altijd weg zal blazen.
Andere songs, in alfabetische volgorde:
Een liedje over gossip en trouw. Je beste vriendin vertelt steeds dat ze je liefje met een andere vrouw heeft gezien. Moet je haar geloven? Is ze jaloers, de bitch? Of zou het toch waar zijn? Jij besluit gewoon te blijven geloven in wat ie zacht in je oor fluistert, elke ochtend bij het wakker worden…
Soms is de weg naar het geluk afgesloten. Maar dan moet je je gewoon realiseren dat het tijdelijk is. Je kunt je best weleens ongelukkig voelen. Houd je op zo’n moment vast aan de herinneringen aan betere tijden. Uiteindelijk is het glas niet half leeg, maar altijd half vol.
Met je voeten door het zand, langs de rivier. De rivier die me de troost geeft die ik nodig heb, nu, nu mijn hart zo’n pijn doet en ik zelfs geen glimlach op mijn gezicht toveren kan.
Liefje, kom je naast me liggen op het bed van gras dat ik voor jou en mij heb gemaakt? Kijken we samen naar de sterren, een schitterend hemelbed. Was jij maar hier…
Een ernstig liedje over twee meisjes die in een gevangeniscel zijn beland. Wat is dat voor gepiep, zijn dat echt ratten? Maar de boodschap – pas op voor ratten! – is misschien wel veel breder. Ze zitten overal…
In Birmingham werd ik verliefd. En in de steek gelaten. En sindsdien vertrouw ik ze niet meer, al die vrouwen, of ze nou uit Birmingham komen of uit Bejing, Berlijn of Amsterdam. Wat zeg je? Dat er vast ergens een vrouw is die ik kan vertrouwen? Nou…
Is alles al uitgestippeld? Ligt er een blauwdruk voor mijn leven klaar? Of kan ik mijn eigen weg gaan? Volgens mij pas ik niet in het sjabloon.
Soms kun je je zo eenzaam voelen, ook al weet je je omringd door vrienden. Je lijkt verdwaald in de wereld, alsof je op de tast loopt, zoekend naar warmte en wat houvast. En zijn je vrienden, net zoals jij, niet óók verdwaald in dit labyrint dat leven heet?
Kom je thuis van een dag lang hard werken, val je middenin het drukke gezinsleven. Ja, die kat lift lekker op de bank. En in de tuin spelen je kinderen. Ja, het leven is mooi, dankzij je gezinsleven. Morgen maar eens wat eerder naar huis gaan. De toekomst wacht niet.
Natuurlijk ben jij een braaf mens. Maar in het diepst van je gedachten zou je best wel eens uit de band willen springen. Al die regels aan je laars willen lappen. gewoon, het gaspedaal intrappen waar het niet mag. Voorkruipen bij de kassa, waarom moet je altijd klaarstaan voor een ander? Vandaag niet, vandaag ben je voor één keer géén beter mens.
Wat een stuk, die man uit het buitenland. Maar jij bent niet de enige die dat vindt. Ze willen allemaal met hem dansen. Gooi je haren los, misschien dat ie dan de hele nacht met je dansen wil. Of zingt ie zelf: hé, mooie vrouw…
Een ode aan het mooiste wat er is: muziek. Of het nu soul is of country, punk of rock ‘n’ roll, als het ritme je te pakken heeft, ben je verloren.
De jonge vrouw, zwanger en ongehuwd, moest ver weg van haar dorp in een klooster bevallen. Daar moest ze wel haar naam inleveren, stel je voor dat je familie of je dorp erachter kwam dat zíj het was… Maar ze wil het niet. Alles mogen ze van haar afpakken, maar niet de naam die haar vader haar gegeven heeft.
Mannen van zekere leeftijd, zijn die al dat gedoe niet moe, op een gegeven moment? Waar halen ze toch de energie vandaan om steeds weer nieuwe dingen uit te proberen? Hebben ze alles niet al gezien? Nog steeds niet tevreden…
Ik wil zo graag dat je terug naar huis komt. Maar misschien is het een illusie om te denken dat het gaat gebeuren. Ook zo verwarrend allemaal, ook al weet ik dat ik niet de enige ben die wacht.
In die kamer hebben we het goed gehad, samen. Het was een hele mooie tijd en ik bedank je daarvoor, bedankt voor je aandacht, bedankt voor je liefde. O yeah…
Ik hoef maar te springen en dan eindigt alles in die rivier. Ik zou hoog in een boom kunnen klimmen, me mee kunnen laten voeren als een vlieger, speelbal van de wind. Je hoeft maar één woord te zeggen en ik ben weg…
De jongen wil het maar niet zien. Dat hij zijn hand maar hoeft uit te steken en dat hij dan warmte zal voelen en vriendschap. Kom maar Tommy, steek je handen maar naar ze uit, je bent echt niet alleen…
Ik loop mee met de stroom, met de rivier , met de wolken die boven me wegglijden en met de takken in de bomen. Ik loop en ik loop en ik volg de rivier, net zolang totdat de dijken breken en het einde komt.
Kind, jij hoort geen wapens te dragen. Oorlog is al erg genoeg, geen kindsoldaten in de loopgraven alstublieft. In plaats van met wapens rond te zeulen, zou je moeten zingen: zing een lied en vecht tégen de oorlog, niet erín.
Waar het precies misging in onze relatie, ik weet het niet… Ik heb er pas nog over gedroomd, ik heb pas nog in jouw stad rondgezworven, ik heb geen idee, hoe het nu verder moet. Weg ben ik, weg van je vandaan.
Protestsong zoals ze vroeger gemaakt werden. Dat meisje, Greta Thunberg heet ze, die gewoon haar mond durft open te doen tegen regeringsleiders. Dat ze de wereld naar de kloten helpen. Maar de president luistert niet. Hij heeft het te druk, hij moet naar de golfbaan. Who fuckin’ cares dat eilanden wegzinken in de Stille Oceaan?
Als ik naar je kijk, lief kind, licht alles op. Ik weet wel, pubermeisje, dat jij jezelf constant vergelijkt met anderen. Dat je niet altijd tevreden bent als je in de spiegel kijkt. Maar er komt een dag en dan zie je jezelf zoals ik jou zie: een perfecte jonge vrouw.
More lyrics to come